sábado, 30 de abril de 2016

Reminiscência


Quando eu era ela
morava num bosque em flor,
e ouvia a natureza – seresteira apaixonada –
a cantar lindos poemas de amor.

Quando eu era ela
cavalgava ao luar - noite alta, madrugada -
em seus braços, vida minha,
eu ia me agasalhar.

Ai! Triste é viver assim:
em meio a tantas lembranças,
- coração sem esperanças -
com saudade de mim.

7 comentários:

  1. Dirce, coloca a melodia e canta... lembra as serestas cheias de romantismo cantadas outrora.

    ResponderExcluir
  2. La Poeto plendas melankolie, dum sin preparas por renaskigho, ankorau pli vigla kaj bela.

    ResponderExcluir
  3. Ege kara Dirce, mi plene konsentas kun Tania. Mi faras miajn, ŝiajn vortojn. Kreu melodion kaj kantu . . .

    ResponderExcluir
  4. Lirika mio sopire kantas -antaŭĉambro de vekiĝo. 😃

    ResponderExcluir
  5. Lirika mio sopire kantas -antaŭĉambro de vekiĝo. 😃

    ResponderExcluir
  6. Dirce, que linda,tão doce...
    Parabéns seu blog é um convite a viagens encantadas.

    ResponderExcluir